گلاسر مفهومی تحت عنوان کنترل بیرونی را معرفی کرده و آن را در هرگونه تلاش برای تحت فشار قرار دادن یا تغییر رفتار دیگری خلاصه می کند. او همچنین کنترل بیرونی را مایه فلاکت و بدبختی انسان ها می داند. همانطور که بارها بیان می کند، کنترل بیرونی تخریب کنندهٔ ازدواج، روابط خانوادگی، روابط کاری، و کارایی مدارس و محیط های آموزشی است. ما معمولاً کنترل بیرونی را توسط هفت عادت رایج در روابطمان به کار می بریم:
۱ انتقاد: به معنای آن است که رفتار، عملکرد، گفتار، نحوهٔ پوشش و یا ویژگی های شخصیتی طرف مقابل را مورد ارزیابی و قضاوت منفی قرار بدهید، و این قضاوت های منفی را برای او بازگو کنید.
۲ سرزنش: به معنای متهم کردن طرف مقابل است و یا اینکه دیگری را مسبب اتفاقی ناخوشایند بدانید و او را محکوم کنید.
۳ گلایه و شکایت: به معنای تجربهٔ احساس ناخشنودی و یا سرخوردگی از رابطه و یا رفتار طرف مقابل و ابراز این احساسات و نارضایتی های کلی به اوست.
۴ تهدید: با گوشزد کردن نتایج و پیامدهای ناخوشایند به طرف مقابل، قصد و تلاشتان مجبور کردن او به انجام دادن و یا ندادن رفتاری است.
۵ غرغر: تکرار مکرر انتقاد، سرزنش، گلایه و تهدید نزد طرف مقابل است.
۶ تنبیه: تحمیل یک آسیب و یا وضعیت نامساعد و ناخوشایند به دیگری، و هر گونه اِعمال درد و رنج به او، به منظور کنترل او و مجازات اوست.
۷ باج دهی و یا پاداش به منظور کنترل: تلاش برای وادار کردن طرف مقابل به انجام دادن و یا ندادن کاری در عوض پیامدی خوشایند است.
❇️ هر چه میزان حضور این رفتارها در رابطهٔ تان بیشتر باشد، احتمالاً رضایتمندی شما از آن رابطه کمتر خواهد بود.
ویلیام گلاسر