حضور پرشور آملی ها در گرامیداشت آیین سنتی ۶۰۰ساله ورف چال در دامنه های بام ایران+تصاویر

به گزارش خبرنگار ایرنا، چند ساعت پس از برآمدن آفتاب روز جمعه در دامنه های قله دماوند بام ایران، تک تک و گروه گروه افراد از راه می رسند.سلام واحوال پرسی وآغازیک تلاش از رسمی کهن.
علاوه برحضور پرشور مردم روستای اسک و شهرستان آمل ، هموطنان زیادی نیز از سراسر کشور برای تماشای آیین سنتی ورف چال به منطقه ‘ اسک وش’ لاریجان آمده بودند.
حضور نوجوانان وجوانان در محل برگزاری این مراسم که پا به پای بازماندگان این آئین کهن حضور داشتند، به زیبایی این مراسم جلوه های خاص بخشیدند.
نوای دلنشین عمو اسداله با مضمون ‘ امروز برف چاله – اسکی چه خوشحاله و بمومی برف چال – برف دکنیم چال ‘ شور و نشاط را برای آغاز تلاشی گروهی در آیین برف چال آماده می کند.
ورف چال ، ریشه تاریخی و مذهبی دارد و پیشینه این مراسم به دوره ˈ آل بویه ˈ در طبرستان باز می گردد.
مردانی که به منطقه اسک وش و برگزاری آیین برف چال می روند، با کندن وتکه تکه کردن برف یخ زده و حمل آن توسط افراد در مسافتی به طول حدود یک کیلومتر ، به محل چاهی که به دستور ‘ سیدحسن ولی ‘ از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) در این منطقه حفر شده وحدود ۱۰ متر عمق و یک متر پهنا دارد می ریزند تا پر شود.
یکی از ویژگی های این مراسم حضور افراد سنین مختلف است که هر فردی به تناسب سن و قدرتش برف را کنده و به محل چاه حمل می کند.
برگزار کنندگان این آئین معتقدند که با ریختن برف در چاه ، آب مورد نیاز دامداران و رهگذران در فصل گرم سال در این محدوده کوچک قابل مصرف است.
مردان حاضر در این مراسم پس از پر شدن برف در چاه ، سفره بزرگی را کنار آن پهن می کنند و با خوردن غذاهای سنتی که به همراه آوردند ، جشن می گیرند
به طول معمول هر فرد آب اسکی که به این مراسم می رود برای ۱۰ نفر دیگر غذا به همراه می برد تا اگر میهمانانی هم در مراسم حضور دارند ، از آنان پذیرایی کنند.
اگر چه پر کردن گودال ۱۰ متری با برف تنها کار مردان است و هیچ زنی اجازه ورود به منطقه ورف چال را در روز موعود ندارد ، اما زنان اسکی در این روز برای خود حکومت زنانه در روستا تشکیل می دهند و حکمرانی می کنند.
دراین روز همچنین هیچ مردی حق ماندن در روستا را ندارد و البته زنان روستا نیز این اجازه را به هیچ مردی نخواهند داد.
در این روز زنان اسکی در روستا می مانند و مردان در پی برگزاری مراسم برف چال از روستا خارج می شوند و به این گونه است که زنان روستا به صورت موقت زمام امور روستا و به اصطلاح حکومت را در دست گرفته و برنامه ‘ زن شاهی ‘ را در میان خودشان اجرا می کنند.
زنان روستای اسک برای تحقق هدفشان از میان خود حاکمی بر می گزینند تا به نظام حکومتی که به طور موقت در روستا ایجاد شده سر و سامان دهند و این مراسم تا نزدیک ظهر ادامه دارد و با پذیرایی میهمانان با غذاهای متنوع سنتی که بر مبنای ادای نذورات جمع آوری می شود ، پایان می یابد.
ورف چال نه فقط نام یک منطقه که نمادی از یک رسم کهن است که با گسترش آن و دیگر آداب ورسوم می توان نقش موثری در حفظ سرمایه های اجتماعی ایفا کرد.