پروژه

دانشجویی که سال آخر دانشگاه را می گذراند به خاطر پروژه ای که انجام داده بود جایزه اول را گرفت. او در پروژه خود از ۵۰ نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» توسط دولت را امضا کنند و برای این خواسته خود دلایل زیر را عنوان کرده بود:

۱– مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد و استفراغ می شود.
۲– یک عنصر اصلی باران اسیدی است.
۳– وقتی به حالت گاز در می آید بسیار سوزاننده است.
۴– استنشاق تصادفی آن باعث مرگ فرد می شود.
۵– باعث فرسایش اجسام می شود.
۶– حتی روی ترمز اتوموبیل ها اثر منفی می گذارد.
۷– حتی در تومورهای سرطانی نیز یافت شده است.
از ۵۰ نفر فوق ۴۳ نفر دادخواست را امضا کردند. ۶ نفر به طور کلی علاقه ای نشان ندادند و اما فقط یک نفر می دانست که ماده شیمیایی «دی هیدروژن مونوکسید» در واقع همان آب است!!!

عنوان پروژه دانشجوی فوق «ما چقدر زود باور هستیم» بود!