لحظات حساس انتخاب

انسان است و انتخاب‌هایش؛

آن هم انتخاب‌هایی که در لحظه‌لحظه زندگی با آن دست به گریبان است؛

 انتخاب‌هایی که وی را پیش می‌برد؛ انتخاب‌هایی که پله‌پله وی را پرورش می‌دهد در اینکه چه را گزینش می‌کند و چرا؛ انتخاب‌هایی که یا او را نزدیک می‌کنند به شکوفایی عبودیت و بندگی و حکم خدا را جاری کردن در لحظه لحظه زندگی… یا او را دور می‌کنند از رشد گوهر‌درونی‌اش؛ همان که آموخته فطری‌اش جز انتخاب خیر و برترین‌ها نیست.

خیرگزینی اساس زندگی انسان در دنیاست. انسان می‌تواند از فرصت دنیا بهره‌مند شود و ثمر انتخاب‌هایش بشود از بین رفتن ابهام و تاریکی و ندانم‌کاری و پربشود از روشنی و مشخص‌بودن کارها و راحتی و رضایت و نور. می‌تواند با انتخاب کردن آنچه به‌ضررش است خود را در منجلاب اضطراب و افسردگی و نگرانی و عدم‌امنیت و آرامش قرار دهد و آستانه رضایتمندی از زندگی‌اش را به صفر برساند.

«الله وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ اِلَی النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ اُوْلِیَآؤُهُمُ الطّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ اوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ؛ خداوند سرور کسانی است که ایمان آورده‌اند آنان را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی به در می‌برد و کسانی که کفر ورزیده‌اند سرورانشان طاغوتند که آنان را از روشنایی به سوی تاریکی‌ها به درمی‌برند. آنان اهل آتشند که خود در آن جاودانند.» (بقره۲۵۷)

انسان آفریده شده که بر مدار گزینش خیر، خود را فدایی اقامه دینِ خدا کند؛ یعنی زندگی‌اش را برای پررنگ شدنِ مسیر ایمان و امنیت و آرامش خودش و مردم جامعه‌اش خرج کند.
صرف زندگی دنیا جز این راه اگر باشد هدر رفتش صددرصد است.
راهِ رسیدن به این آرمانِ ارائه شده در قرآن و کلام اهل‌بیت‌(ع) داشتن انتخاب‌های درست در تک‌تک لحظه‌های زندگی‌ است. انسان است و انتخاب‌هایی که هر آنِ زندگی‌اش را پوشانده است.
قدر زندگی‌مان را بدانیم. انتخاب‌های‌مان را هدر ندهیم. در مصرف زمان برای پیدا کردن انتخابی بهتر، صرفه‌جویی نکنیم.