از کنار جوی کوچکی که رد می شوم، صدای آرام آب به گوش می رسد.
فکر می کنم چه زیباست نگاه کردن به این آب و چرا صدای آب تا این اندازه دلنشین است.
آنچه این گونه زیبایی می آفریند،خود آب نیست بلکه عبور و گذر آب از جوی است که این گونه زیبا و دل انگیز است.
عبور کردن همیشه زیباست، گذشت کردن از خطای دیگران و توقف نکردن بر آنچه که باعث کینه توزی است زیباست.
حرکت آب از روی تیرگی ها و آلودگی های جوی باعث آفرینش زیبایی است.
شاید اگر بتوانیم از زشتی های یکدیگر عبور کنیم و در برابر یکدیگر کینه توزی نکنیم، آن وقت به این باور برسیم که در زندگی حرفی برای گفتن داریم،الفبای موسیقی زندگی مانند موسیقی جوی دل انگیز می شود…